کد مطلب:124696 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:296
خاستگاه محبت رسول الله
انس و محبتی كه از جانب رسول الله صلی الله علیه و آله نسبت به خاندان عترت پدیدار است، تنها انگیزه آن خویشاوندی آنان و یا ویژگی های عمومی آنان نمی باشد. زیرا رسول الله صلی الله علیه و آله نسبت به همه ی انسان ها عشق و محبت می ورزید و نسبت به همگان مهربان و عطوف بود. از جانبی رسول الله صلی الله علیه و آله خویشاوندان و حتی فرزندان دیگری نیز داشت، نسبت به هیچ یك از آنان همانند خاندان علی و فاطمه و فرزندانشان اظهار علاقه ننموده است. به همین جهت خاستگاه محبت بی حد حضرت را در ویژگی های دیگر باید جستجو نمود. ویژگی های خدادادی و نیز تعهد و تقوای این خاندان است كه سبب شایستگی های انحصاری بر آنان گردیده و آنان را از هر جهت سرآمد انسان ها قرار داده است. خاندان عترت به لحاظ خمیر مایه آن سویی و ملكوتی كه داشتند و نیز به لحاظ تقوا و طهارت بی مانندی كه فراهم آوردند، شایسته آن مرحله از انسانیت شدند كه فرشتگان خدا بر آنان غبطه ورزند.
این شایستگی ها از سخنان رسول الله صلی الله علیه و آله به صورت شفاف پدیدار است، كه در فرآیندهای متفاوت درباره آنان اظهار نموده است مانند: ان الله تبارك و تعالی یحبهما من فوق عرشه. «خدای سبحان حسن و
[ صفحه 36]
حسین را از بلندای عرش دوست دارد» .
خداوند به محبت آنها دستور می دهد: انی ربی امرنی ان احبهما و احب من یحبهما «خدای سبحان به من دستور می دهد كه حسن و حسین و دوستداران آنان را دوست بدارم.» محبت آنها سبب رستگاری است: من احب الحسن و الحسین و ذریتهما مخلصا لم تفلح النار وجهه «كسی كه حسن و حسین و فرزندانشان را با اخلاص دوست داشته باشد. صورت وی آتش نخواهد دید» .
من احب هذین الغلامین و اباهما و امهما فهو معی فی درجتی یوم القیمة«آن كسی كه دو فرزند و پدر و مادر این دو را دوست داشته باشد در قیامت همراه من خواهد بود.» من آنها را دوست می دارم هر كسی مرا دوست دارد آنان را نیز دوست دارد.
من احبنی فیحبه، «كسی كه مرا دوست دارد باید آن را نیز دوست داشته باشد.» انی احبه و احب من یحبه «من حسن را و آن كسی كه حسن را دوست داشته باشد دوست دارم.» من احب الحسن و الحسین فقد احبنی و من ابغضهما فقد ابغضنی [1] «هر كسی حسن و حسین را دوست داشته باشد مرا دوست داشته و هر كسی آنان را دشمن دارد مرا دشمن می دارد» .
این گونه محبت كه خدای سبحان در عرش اعلا آنان را دوست دارد. و به رسول امت دستور محبت آنان را می دهد و محبت آنان را معیار نجات از آتش معرفی می نماید و محبت آنان نشانه محبت به دین خدا بیان می كند. و در نهایت محبت به آنان و همین طور بغض و كینه به آنان معیار حق و باطل قرار می گیرد كه هر كسی آنان را دوست
[ صفحه 37]
دارد اهل ایمان و دوستدار رسول الله صلی الله علیه و آله است و هر كسی آنان را دشمن دارد با رسول الله صلی الله علیه و آله دشمنی نموده است.
این نوع محبت نشان از عصمت و طهارت آنان دارد. نشان حق محوری آنان است. نشان این است كه آنان هیچ گاه از حق جدا نیستند تمام شؤون و موضع گیری های آنان حق است.
این گونه محبت و انس رسول الله صلی الله علیه و آله افزون بر فضیلت برتری آنان نقش تربیتی محبت رسول الله صلی الله علیه و آله را نیز آشكار می سازد. محبت و انسن رسول الله صلی الله علیه و آله این گونه افراد را می سازد و این گونه انسان تربیت می نماید. كه تربیت یافتگان دامن رسول الله صلی الله علیه و آله سر آمد همه انسان ها قرار می گیرند.
این شایستگی ها از سخنان رسول الله صلی الله علیه و آله به صورت شفاف پدیدار است، كه در فرآیندهای متفاوت درباره آنان اظهار نموده است مانند: ان الله تبارك و تعالی یحبهما من فوق عرشه. «خدای سبحان حسن و
[ صفحه 36]
حسین را از بلندای عرش دوست دارد» .
خداوند به محبت آنها دستور می دهد: انی ربی امرنی ان احبهما و احب من یحبهما «خدای سبحان به من دستور می دهد كه حسن و حسین و دوستداران آنان را دوست بدارم.» محبت آنها سبب رستگاری است: من احب الحسن و الحسین و ذریتهما مخلصا لم تفلح النار وجهه «كسی كه حسن و حسین و فرزندانشان را با اخلاص دوست داشته باشد. صورت وی آتش نخواهد دید» .
من احب هذین الغلامین و اباهما و امهما فهو معی فی درجتی یوم القیمة«آن كسی كه دو فرزند و پدر و مادر این دو را دوست داشته باشد در قیامت همراه من خواهد بود.» من آنها را دوست می دارم هر كسی مرا دوست دارد آنان را نیز دوست دارد.
من احبنی فیحبه، «كسی كه مرا دوست دارد باید آن را نیز دوست داشته باشد.» انی احبه و احب من یحبه «من حسن را و آن كسی كه حسن را دوست داشته باشد دوست دارم.» من احب الحسن و الحسین فقد احبنی و من ابغضهما فقد ابغضنی [1] «هر كسی حسن و حسین را دوست داشته باشد مرا دوست داشته و هر كسی آنان را دشمن دارد مرا دشمن می دارد» .
این گونه محبت كه خدای سبحان در عرش اعلا آنان را دوست دارد. و به رسول امت دستور محبت آنان را می دهد و محبت آنان را معیار نجات از آتش معرفی می نماید و محبت آنان نشانه محبت به دین خدا بیان می كند. و در نهایت محبت به آنان و همین طور بغض و كینه به آنان معیار حق و باطل قرار می گیرد كه هر كسی آنان را دوست
[ صفحه 37]
دارد اهل ایمان و دوستدار رسول الله صلی الله علیه و آله است و هر كسی آنان را دشمن دارد با رسول الله صلی الله علیه و آله دشمنی نموده است.
این نوع محبت نشان از عصمت و طهارت آنان دارد. نشان حق محوری آنان است. نشان این است كه آنان هیچ گاه از حق جدا نیستند تمام شؤون و موضع گیری های آنان حق است.
این گونه محبت و انس رسول الله صلی الله علیه و آله افزون بر فضیلت برتری آنان نقش تربیتی محبت رسول الله صلی الله علیه و آله را نیز آشكار می سازد. محبت و انسن رسول الله صلی الله علیه و آله این گونه افراد را می سازد و این گونه انسان تربیت می نماید. كه تربیت یافتگان دامن رسول الله صلی الله علیه و آله سر آمد همه انسان ها قرار می گیرند.
[1] بحار، ج 43، از صفحه 264 تا ص 271، اسد الغابة، ج 2، ص 16 تا ص 22، تاريخ الخلفاء، ص 224 و 225.